MINISTRANCI

   Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy świętej i przy sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów. Samo słowo ministrant wywodzi się od łacińskiego słowa „ministro, ministrare”  które oznacza “służyć, usługiwać”. Ministrant usługuje zatem kapłanowi, gdy przygotowany jest ołtarz i   dary ofiarne potrzebne do sprawowania ofiary Mszy Świętej.

   Ministrant jest również tym, który niesie znaki czyli pewne określone, niezbędne w liturgii przedmioty. One to przedstawiają i wskazują zebranym ludziom inną rzeczywistość. Ponadto ministrant jest także tym, który sam powinien być wyraźnym znakiem, a mianowicie, poprzez służenie, strój i zachowanie winien wskazywać, iż każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych obecnych w kościele.

Zasady Ministranta

  1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swe obowiązki.
  2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
  3. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
  4. Ministrant pracuje nad swoim charakterem i czuwa nad czystością serca i duszy.
  5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
  6. Ministrant modli się za Kościół, za Ojczyznę i służy Jej rzetelną pracą.
  7. Ministrant jest dobrym synem i bratem.
  8. Ministrant swoją chrześcijańską postawą wnosi wszędzie prawdziwą radość.
  9. Ministrant przez swoją pilność i sumienność staje się przykładem dla innych.
  10. Ministrant podobnie jak kapłan stara się być niejako drugim Chrystusem.

Nowoprzyjęci ministranci po tzw. okresie próbnym są uroczyście włączani do grona Służby Liturgicznej.

Patron ministrantów – św. Jan Berchmans

   Jan Berchmans urodził się 13 marca 1599 roku w Diest w Belgii. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny. Jego ojciec był garbarzem, handlarzem skór i szewcem, matka natomiast córką miejscowego burmistrza. Od najmłodszych lat słyszał w sercu głos Chrystusa – „pójdź za mną”. Jednak warunki materialne rodziny, a potem śmierć matki utrudniały mu naukę. Młody Jan dzięki opiece różnych kapłanów i własnej pracy zdobył potrzebne wykształcenie w kolegium Jezuitów w Malines. W tym czasie jego owdowiały ojciec został wyświęcony na kapłana (1618).

   Jan wstąpił do nowicjatu jezuitów, ze względu na jego duże zdolności wysłano go na studia do Rzymu. Tu jednak zapadł ciężko na zdrowiu. Bardzo aktywny i pojętny uczeń, będący przykładem dla współbraci był mało odporny na Rzymskie upały i wilgoć zakonnych komnat. Odznaczał się wielką pobożnością i szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu. Był wzorem w zachowaniu reguły zakonnej, a jego pragnieniem było odtworzyć wzór, jaki zostawił św. Alojzy. Zapadłszy ma gorączkę i zapalenie płuc swoją duszę oddał Panu 13 sierpnia 1621 roku.

   W 1867 papież Pius IX ogłosił go błogosławionym, natomiast Leon XIII w roku 1888 zaliczył go w poczet świętych pańskich.

   Wspomnienie św. Jana Berchmansa obchodzimy 16 listopada. Jest on także patronem młodzieży studiującej.

Zasady św. Jana Berchmansa:

  1. Serce moje jedynie bezpiecznym żyć może, gdy wytrwa w szczerej, dziecięcej miłości ku Matce Bożej.
  2. Mało mówić, dużo czynić.
  3. Wielce sobie ważyć drobne sprawy.
  4. Jeśli nie dojdę do świętości za młodu, nigdy nie będę świętym.
  5. Myśl, żebyś Panu Bogu się podobał, a Pan Bóg o tobie myśleć będzie.
  6. Sumiennie dopilnuję punktualnego rannego wstawania.
  7. Kto nie docenia modlitwy, nie wytrwa w pobożności.
  8. Wszystko, co czynisz, czyń z wielką starannością.
  9. Cierpliwość koroną wszelkich cnót.
  10. Nie czyń nigdy tego, co Ci się w drugich nie podoba; ale to, co się w nich podoba.